Στους Olga Tokarczuk και Peter Handke τα Νόμπελ Λογοτεχνίας 2018 και 2019

Η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε τους νικητές όχι μόνο του φετινού αλλά και του περσινού βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας. Για το 2018 απονέμεται στην Πολωνή Όλγκα Τοκάρτσουκ και για το 2019 στον Αυστριακό Πέτερ Χάντκε.

Το Νόμπελ Λογοτεχνίας δε δόθηκε την περασμένη χρονιά λόγω των οικονομικών και σεξουαλικών σκανδάλων που έπληξαν το κύρος του θεσμού, συγκεκριμένα εναντίον του Ζαν-Κλοντ Αρνό, συζύγου της Καταρίνα Φρόστενσον, μέλους της Σουηδικής Ακαδημίας με αποκορύφωμα τη διετή του φυλάκιση. Η επιτροπή όπως είχε δηλώσει ο πρόεδρός της Άντερς Όλσον επαναπροσδιόρισε σε αυτές τις δυο βραβεύσεις την «ανδροκεντρική» (μόλις οι 14 από τους 114 κατόχους του βραβείου ήταν γυναίκες) και την «ευρωκεντρική» προσέγγιση των προηγούμενων χρόνων.

Η Όλγκα Τοκάρτσουκ γεννήθηκε το 1962 στην πόλη Βρότσλαβ της Πολωνίας, όπου ζει ως σήμερα. Από το 1989, όταν δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή, παράλληλα με το κυρίως επάγγελμά της, της ψυχολόγου και ψυχοθεραπεύτριας, έχει αναδειχθεί σε μια από τις επιφανέστερες προσωπικότητες των σύγχρονων πολωνικών γραμμάτων. Έχει γράψει μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Έργα της έχουν αποτελέσει τη βάση για θεατρικά κείμενα και κινηματογραφικά σενάρια. Έχει τιμηθεί τέσσερις φορές με την κορυφαία λογοτεχνική διάκριση της πατρίδας της, το Βραβείο Nike, και έχει λάβει πλήθος ευρωπαϊκών διακρίσεων. Η γραφή της συνδυάζει ιστορία και μυθοπλασία, αξιοποιεί αφηγηματικά στοιχεία της λαϊκής παράδοσης και αντανακλά την προσήλωσή της στον Καρλ Γιουνγκ. Ως ακτιβίστρια των Πρασίνων και αντεθνικίστρια, έγινε στόχος ακραίων στοιχείων με αφορμή το πολυσέλιδο μυθιστόρημα της, “Τα βιβλία του Ιακώβ” (2014). “Το Αρχέγονο και άλλοι καιροί” (πρωτότυπος τίλος: “Prawiek i inne czasy”, αγγλικά: “Primeval and Other Times”, 1996), ήταν το πρώτο βιβλίο της που μεταφράστηκε στα ελληνικά (εκδ. Καστανιώτη). H κυκλοφορία του μυθιστορήματός της, “Bieguni” (2007) στη Μ. Βρετανία (με τίτλο “Flights”, σε μτφρ. Jennifer Croft, εκδ. Fitzcarraldo), οδήγησε στη διάκρισή της με το βραβείο Man Booker International Prize, το 2018.

Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν σλοβενικής καταγωγής, ο πατέρας του Γερμανός στρατιώτης. Σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Σφήκες”. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θρυλικό θεατρικό του “Βρίζοντας το κοινό”. Χαλκέντερος συγγραφέας, ο Χάντκε δημοσίευσε έκτοτε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται πια ένας από τους κλασικούς μοντέρνους του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει μια σύγχρονη επική γραφή που θα απελευθερώνει την πραγματικότητα από τα τετριμμένα σχήματα πρόσληψης. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Τάχθηκε κατά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κυρίως κατά της αποκλειστικής ενοχοποίησης των Σέρβων για τον πόλεμο. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Έχει προταθεί πολλές φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Από το 1985 ζει στη Σαβίλ, έξω από το Παρίσι.