Κραυγή απελπισίας από ΑΜΕΑ και γονείς για την πόλη της Κορίνθου

Η παρακάτω επιστολή, μας απεστάλη από αναγνώστη της ιστοσελίδας μας και αφορά το σοβαρό ζήτημα της προσβασιμότητας των καροτσιών στην πόλη της Κορίνθου, με μία σχεδόν απούσα αστυνομική αρχή να παρακολουθεί από μακριά τα όσα διαδραματίζονται καθημερινά στο κέντρο της πόλης. 

Οι γιορτές πέρασαν και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το πολύ σοβαρό ζήτημα της προσβασιμότητας των αναπηρικών καροτσιών στην πόλη της Κορίνθου.

Μαζί με τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές ήρθε και η διάθεση για μια παραπάνω έξοδο, μερικές αγορές και γιατί όχι μια βόλτα με το μωρό στο καρότσι στο κέντρο της πόλης μας.

Άλλωστε ήταν τα πρώτα του Χριστούγεννα και επιβάλλεται να δει τα φωτάκια, να βγάλεις μια φωτογραφία στα Περιβολάκια, να χαζέψει τους αγιοβασίληδες κι ό,τι άλλο τέλος πάντων προσφέρουν αυτές οι μέρες. 

Πιθανά τα δύο πρώτα αν είσαι σχετικά νέος, δεν έχεις κινητικά προβλήματα ή θέματα με την όραση σου θα είναι εύκολα και δεν θα σου χαλάσει μάλλον τίποτε την γιορτινή διάθεση με την οποία ξεμύτισες από το σπίτι έχοντας πάρει μόλις την άδεια σου και ίσως και το δωράκι σου!

Για την βόλτα με το καρότσι όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος. Ακόμη κι αν δεν κινδυνεύσεις σίγουρα θα εκνευριστείς…

Πάμε να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. 

Αν αποφασίσεις ότι θες να διασχίσεις την Ανεξαρτησίας σε κάποιο κομμάτι της μπορείς να το κάνεις ασφαλώς; Η απάντηση είναι πως σίγουρα όχι. Διότι πρώτον δεν υπάρχουν διαβάσεις καθ όλο το μήκος της με εξαίρεση το κομμάτι που εφάπτεται της πλατείας Τσαλδάρη. Κατά δεύτερον είναι έτσι σχηματισμένη η νησίδα που δεν μπορείς να την καβαλήσεις, ενώ στα σημεία που δεν υπάρχει νησίδα, είναι τόσο πυκνή η κίνηση σχεδόν όλες τις ώρες που καλύτερα να μην ρισκάρεις με ένα μωρό στο καρότσι! Να προσθέσω φυσικά και την κακή οδηγική συμπεριφορά που μας διακρίνει. Νομίζω πως για το τελευταίο δεν χρειάζεται να φέρω κανένα παράδειγμα. 

Πάμε τώρα στον άλλο μεγάλο δρόμο, την Κολιάτσου από την πλευρά της Απ. Παύλου. Δεν θα πω πολλά! Ισχύουν ακριβώς τα ίδια με μόνη διαφορά ότι το να περάσεις το φανάρι είναι μια πολύ τριτοκοσμική εμπειρία, όπου οι ράμπες “βλέπουν” μόνο σε μία πλευρά αναγκάζοντας σε να κάνεις μανούβρα σε χρόνο ελάχιστο για τους πεζούς με το φανάρι να αναβοσβήνει κίτρινο για τους οδηγούς που κινούνται δεξιά από Κολιάτσου προς Απ. Παύλου!

Τελευταία άφησα την Δαμασκηνού. Ο δρόμος αυτός είναι πραγματικά ο εφιάλτης του πεζού στην πόλη μας. Οι διαβάσεις του είναι αποκύημα αρρωστημένης φαντασίας. Θα μιλήσω μόνο για τις τρεις που ενώνουν την πλατεία Φλοίσβου (δλδ ο ελαφρός ήχος, ο παφλασμός μικρών κυμάτων που σπάζουν στην ακτή που εμείς το μετατρέψαμε σε ήχο βαρύ, ο αχός εξατμίσεων που βρίζονται στο πάρκινγκ του λιμένος, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση!) με τους πεζοδρόμους του κέντρου. Η σειρά που ακολουθείται είναι από την κακή στην χειρότερη. 

Η κακή βρίσκεται μπροστά στην Στρατιωτική Λέσχη, στον εμπορικό δρόμο της Ερμού, που επί της ουσίας είναι ένας ποδηλατόδρομος. Το σημείο είναι τέτοιο που δυστυχώς το διπλοπαρκάρισμα, από την πλευρά των ταχυφαγείων, και η βιασύνη των οδηγών, την κάνουν σχεδόν “αόρατη” για τους διερχόμενους οδηγούς κι εντελώς επικίνδυνη για τους αφελείς πεζούς που θα προσπαθήσουν να την διαβούν αβλεπτεί. 

Η περισσότερο κακή είναι εκείνη στην γωνία με την Απ. Παύλου. Ένα αριστούργημα προχειρότητας κι απανθρωπιάς.  Επάνω στην στροφή του δρόμου που οδηγεί στο λιμάνι τα βαρέα οχήματα κι εκτρέπει όλη την κίνηση από το κέντρο της πόλης  βρίσκεται λοιπόν αυτή η διάβαση που δεν έχει ράμπα. Ή μήπως είναι δύο διαβάσεις ή μάλλον μιάμιση διάβαση; 

Οι χειρότερες εννοείται, είναι αυτές της Κολοκοτρώνη και της Εθνικής Αντιστάσεως. Έχουν πολλά κοινά. Το κυριότερο είναι πως δεν έχουν ράμπα και το προσβάσιμο σημείο είναι ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα τους! Όχι μέτρα αλλά εκατοστά δίπλα τους! Φυσικά αυτά τα σημεία διάβασης είναι σχεδόν πάντοτε κατηλειμένα με την ανοχή της αστυνομίας. Είναι τόσο συχνό το φαινόμενο που στις φωτογραφίες του google maps φαίνονται φορτηγά σταθμευμένα εκατέρωθεν του δρόμου! Το άλλο τους κοινό είναι πως ενώνουν το κέντρο με σημαντικά τοπόσημα της πόλης δλδ την πλατεία του Φλοίσβου και το κτίριο του Πανεπιστημίου στο οποίο υπάρχει και το θέατρο που γίνονται τα περισσότερα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης! Να τονίσω πως και τις δύο διαβάσεις η πλειοψηφία των οδηγών δεν τις υπολογίζει και όταν σταματούν τις περισσότερες φορές είναι για να χαιρετήσουν παρά για να παραχωρήσουν την οφειλόμενη προτεραιότητα στους πεζούς. 

Αυτά είναι μερικά και όχι όλα τα προβλήματα στο κέντρο της πόλης. Μακριά   από αυτό υπάρχουν και τα προβλήματα στις δεκάδες γειτονιές όπου η προσβασιμότητα των πεζών είναι πολύ κοντά στο αδύνατο.

Πέρα όμως από τις κακοτεχνίες και τον κακό σχεδιασμό που είναι εμφανέστατα στοιχεία, δεν πρέπει να αφήνουμε απέξω την κακή οδηγική μας συμπεριφορά που κάνει την κατάσταση αφόρητη. Διότι, ακόμη και χωρίς ράμπα, με λίγη υπομονή από τον οδηγό, το καροτσάκι ή ο χωλός ηλικιωμένος θα περάσει απέναντι. 

Φυσικά δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την κομψοτάτη απουσία της αστυνομίας που με την μαεστρία του Πόντιου Πιλάτου, νίπτει τας χείρας της τις ώρες αιχμής που το διπλοπαρκάρισμα, η κατάληψη διαβάσεων, η στάθμευση σε πεζοδρόμους  και το καβάλημα πεζοδρομίων μετατρέπονται σε ολυμπιακά αθλήματα με έντονο το στοιχείο της φαντασίας και της γαϊδουριάς από την πλευρά των οδηγών. 

Θα κλείσω με μια ευχή μια και οι μέρες το επιβάλουν. Να γίνει η καθημερινότητα μας πιο ανθρώπινη μέσα από την τήρηση στοιχειωδών κανόνων, να πάψουμε να κατηγορούμε αλλά να δίνουμε ιδέες και λύσεις αφού το μέλλον είναι κοινό για όλους.