Το Μουσείο Πράδο «πείραξε» τους πίνακες για τη δυστοπία της κλιματικής αλλαγής

Κι αν μια χαμογελαστή κυρία σε έναν όλο μακαριότητα πίνακα που είχε δημιουργήσει το 1777 ο Γκόγια ήταν, στην πραγματικότητα, ένας τρομοκρατημένος κλιματικός πρόσφυγας που απλά προσπαθούσε να επιβιώσει; Κι αν ο καμαρωτός, έφιππος Φίλιππος ο 4ος της Ισπανίας σε πίνακα του Βελάσκεθ του 1635-36 διαπίστωνε έκπληκτος ότι το άτι του δεν μπορούσε να βγει από τη θάλασσα που πλημμύρισε τα πάντα;

Για να συμπέσει με την COP25, τη Διακυβερνητική του ΟΗΕ για το κλίμα, η οποία διεξάγεται στη Μαδρίτη έως τις 13 Δεκεμβρίου, το Μουσείο του Πράδο, το πιο διάσημο μουσείο της ισπανικής πρωτεύουσας κι ένα από τα πιο φημισμένα Μουσεία τέχνης του πλανήτη, συνεργάστηκε με τη WWF και παρουσίασε τέσσερα αριστουργήματα από τις συλλογές του στα οποία έχουν ψηφιακά επέμβει για να αποδώσουν τις πιθανές επιπτώσεις της ανθρώπινης στάσης απέναντι στον πλανήτη μας.

Η πρωτοβουλία -με τίτλο «+1,5ºC Lo Cambia Todo (+1,5 βαθμοί Κελσίου αλλάζουν τα πάντα)» – θέλει να τραβήξει την προσοχή στην άνοδο της θερμοκρασίας. Καλεί, ταυτόχρονα, τις κυβερνήσεις να αναλάβουν δράση ώστε η άνοδος να μην είναι μεγαλύτερη του 1,5 βαθμού Κελσίου.

«Για το Μουσείο, αυτό το πρότζεκτ είναι μια ευκαιρία να εξακολουθήσει να θέτει την τέχνη και τις αξίες της στην υπηρεσία της κοινωνίας» δήλωσε, σε ανακοίνωση, ο πρόεδρος του Royal Board of Trustees του Μουσείου του Πράδο, Χαβιέρ Σολάνα. «Η συμβολική αξία των αριστουργημάτων και η εντυπωσιακή καλλιτεχνική αναδημιουργία τους την οποία παρουσιάζουμε με τη WWF είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να μεταδώσουμε στον καθένα, και ιδιαιτέρως στις νέες γενιές, αυτό το οποίο στην πραγματικότητα διακυβεύεται σε τούτον τον αγώνα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».

Πρόκειται για τέσσερα από τα πιο γνωστά έργα του μουσείου τα οποία δέχθηκαν σημαντικές παρεμβάσεις προκειμένου να τονισθούν οι περιβαλλοντικές συνέπειες  από τα διάφορα έντονα φαινόμενα που συνεπάγεται η κλιματική αλλαγή. 

Για παράδειγμα, ο πίνακας «Felipe IV a Caballo» (Philip IV on Horseback) του Diego Velázquez χρησιμοποιήθηκε για να υπερτονιστεί το πρόβλημα της συνεχούς αύξησης στην στάθμη της θάλασσας. 

Ο γνωστός πίνακας «El quitasol» (The Parasol) του σπουδαίου Καταλανού ζωγράφου Francisco de Goya «παραποιήθηκε» για να αντικατοπτρίσει το κοινωνικό δράμα των ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους λόγω του κλίματος.

Το έργο «El paso de la laguna Estigia» (Landscape with Charon Crossing the Styx) του Joachim Patinir.

Το έργο «Niños en la playa» (Boys on the Beach) του Joaquín Sorolla.

Πηγή tvxs.gr