Από το Κάτω Διμηνιό στην Ιταλία, την Αμερική και σε όλο τον κόσμο: Η κλιματική αλλαγή αφορά όλους!

της Αθανασίας Κούγια
(προέδρου του Συλλόγου Αγκαλιά-ΖΩ)

Ένα ζεστό απομεσήμερο του Ιούλη κάπου στην παραλία του Κάτω Διμηνιού, την ώρα που οι περισσότεροι απολαμβάνουμε μια δροσερή βουτιά και την καλοκαιρινή ραστώνη, δέκα νέοι άνθρωποι με κίτρινα μπλουζάκια, γάντια και σακούλες, περπατούν κατά μήκος της ακτής σκύβοντας κάθε τόσο και μαζεύοντας πλαστικά μπουκάλια και τενεκεδάκια.

Πλησιάζουμε κοντά τους, πιάνουμε κουβέντα. Είναι νεαροί από διάφορα σημεία του πλανήτη. Με ανακατεμένα Αγγλικά, Ιταλικά, Ελληνικά, επικοινωνούμε με τούτο το παράξενο παρεάκι νεαρών που βρέθηκαν στον τόπο μας να καθαρίζουν τα δικά μας σκουπίδια τη στιγμή που όλοι εμείς απολαμβάνουμε τη θάλασσα και κάποιοι αδιαφορούμε και αφήνουμε το βρώμικο αποτύπωμα μας, στη φιλοξενία της.

Μας προσκαλούν στο σκάφος που διαμένουν και καταλήγουμε άνθρωποι
διαφορετικών εθνικοτήτων να συζητάμε για τη δράση τους, το περιβάλλον, τη θάλασσα, το κλίμα, τις αποφάσεις των «μεγάλων» για τις ζωές μας, το πως θα πρέπει να αντιδράσουμε οι πολίτες.

Μέσα στο λίκνισμα του σκάφους, μας υποδέχονται με μπύρες και χαμόγελα, ανταποδίδουμε με κρασί. Νοιώθουμε έτσι κι αλλιώς υπόχρεοι και τιμή απέναντί τους. Ξεπερνάμε σύντομα το εμπόδιο της γλώσσας, φτιάχνουμε μικρά πηγαδάκια και επικοινωνούμε με εκείνη τη δύναμη που σου δίνουν οι κοινοί στόχοι που δεν είναι άλλοι από τη αγάπη και τον σεβασμό μας για το περιβάλλον καθώς και η πεποίθηση ότι ο κόσμος μας είναι δανεικός από τους προηγούμενους και οφείλουμε να τον παραδώσουμε ακέραιο και βιώσιμο στους επόμενους.

Ανταλλάσσουμε mails και διευθύνσεις σε μια από κοινού προσπάθεια να ενώσουμε τις δυνάμεις μας εκεί που χάνονται τα σύνορα, εκεί που οι άνθρωποι το μόνο που έχουμε να μοιράσουμε είναι η κοινή μας μοίρα και οι ανησυχίες μας για το μέλλον μας.

Με τη γλώσσα της καρδιάς καταφέρνουμε να υπερκεράσουμε τα εμπόδια της λεκτικής συνεννόησης. Μαθαίνουμε ότι είναι μια ακτιβιστική ομάδα Ιταλών, της Legambiente, που ανάμεσα στις λοιπές δράσεις τους για το περιβάλλον, φέτος μελετούν τα δελφίνια του Κορινθιακού κόλπου και παράλληλα καθαρίζουν τις ακτές κατά μήκος του με τη βοήθεια νέων από όλο τον κόσμο που αλλάζουν κάθε δεκαπέντε μέρες. Μαζί τους έχουν τον βιολόγο Mateo Konstantini και την Marta Azzolin, διευθύντρια του Gaia Research Institute του Πανεπιστημίου του Τορίνο, που ασχολείται με θέματα μελέτης του περιβάλλοντος. Αναρωτιόμαστε πως θα μπορούσαμε να ευαισθητοποιήσουμε κι άλλους …κάπως έτσι γεννιέται η ιδέα μιας
εκδήλωσης για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή.

Αποφασίσαμε ότι είναι αναγκαίο να μάθει ο κόσμος για την προσπάθεια και
ξεκινήσαμε να το οργανώνουμε. Στην ομάδα μας προστέθηκε η ΚοινΣΕπ “Λογής καλούδια” που μας έφερε σε επαφή με τον όμιλο εθελοντών αυτοδυτών Λουτρακίου και την εξαίρετη Κα Θεοδώρα Φιλάνδρα. Η ομάδα αυτή έχει πλούσια δράση σε καθαρισμούς στον βυθό του Κορινθιακού που υλοποιεί σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και σε ενημερωτικές ημερίδες για την επιτακτική ανάγκη να διαφυλάσσουμε το θαλάσσιο περιβάλλον από τα πλαστικά και τα άλλα σκουπίδια που αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τα πλάσματα της θάλασσας μας, αλλά και για εμάς τους ίδιους.

Η λαχτάρα μας να δείξουμε στους συμπολίτες μας τις δράσεις των δύο ομάδων μας έφερε κοντά με τον υπό ίδρυση σύλλογο “Σείριος”. Τα μέλη του με τις ίδιες ανησυχίες βοήθησαν να έχουμε στην εκδήλωσή μας την Κα Ρωμανού Νατάσσα ωκεανολόγο της NASA , ομότιμο καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κολούμπια, ειδική σε θέματα κλιματικής αλλαγής.

Έπρεπε με κάποιον τρόπο να το κάνουμε όλο αυτό προσιτό στα παιδιά κι έτσι ήρθαμε σε επαφή με τον Κώστα και την Ευγενία με μεγάλη ιστορία στους προσκόπους για όσους γνωρίζουμε το Κιάτο. Μαζί τους «κούμπωσαν» εθελοντές δάσκαλοι κι εκπαιδευτικοί και αναλάβαν τα παιχνίδια περιβάλλοντος. Ντυθήκαν πειρατές του Κορινθιακού , έφτιαξαν ομάδες που ονόμασαν «φώκιες»- «καλαμάρια»-«χταπόδια» παίζοντας το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού με ερωτήσεις –απαντήσεις σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος . Το σεντούκι των πειρατών μας ήταν γεμάτο έπαθλα για όλους τους μικρούς μας φίλους. Τα έπαθλα ήταν καπάκια με τη γη να εκπέμπει sos αλλά και από ένα πάπυρο με το γράμμα του αρχηγού των Ινδιάνων που είχε διαβάσει στον πρόεδρο των ΗΠΑ , μια κραυγή για την ανάγκη προστασίας του πλανήτη μας.

Η μέρα για την εκδήλωση πλησίαζε. Μας έλειπε μεταφράστρια μα βρέθηκε
γρήγορα η εθελόντρια, έτσι απλά, καθώς όπου λέγαμε τι πάμε να κάνουμε, φίλοι γνωστοί και άγνωστοι μέχρι εκείνη τη στιγμή, προσφέρονταν να βοηθήσουν. Μας έλειπε ο χώρος , εύκολα βρέθηκε και αυτός. Μας έλειπαν οι καρέκλες, τις προσέφερε ο Σύλλογος «Νεφέλη».

Τα παιδιά από τον «Σείριο» αναλάβαν τα ηχητικά, την αφίσα αλλά… και το κουβάλημα. Η ΚοινΣΕπ «Λογής Καλούδια» ανέλαβε την τεχνολογική υποστήριξη, επικοινωνία και προβολή. Οι επιμέρους ετοιμασίες μοιράστηκαν και ο καθένας έκανε ότι μπορούσε. Το όμορφο μέσα στην όλη διαδικασία ήταν η χημεία που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε ανθρώπους που πριν δεν γνωριζόμασταν και να που τώρα δουλεύαμε όλοι μαζί…τελικά είμαστε περισσότεροι από όσοι νομίζουμε εκείνοι που νοιαζόμαστε …απλά ίσως δεν κάνουμε τόση φασαρία ή ίσως τελικά χρειαζόμαστε έναν μαγικό κρίκο για να γίνουμε μια γερή αλυσίδα!

Και έφτασε η μέρα ! Είχαμε να ανταγωνιστούμε απέναντί μας χρονικά τη «γιορτή προβατίνας» και το φεστιβάλ της Ζήρειας …άνιση μάχη… μα τα καταφέραμε. Πάνω από εκατό άτομα παρακολούθησαν την εκδήλωση μας. Και ναι, ήταν σπουδαίο καταρχήν να τιμήσουμε ανθρώπους και επιστήμονες που παλεύουν για το αυτονόητο (?) δικαίωμα μας να θέλουμε να ζούμε σε ένα καθαρό και ασφαλές περιβάλλον. Και ναι, ήταν σπουδαίο να μεταφέρουμε το μήνυμα ότι: Θέλουμε ένα περιβάλλον βιώσιμο για μας και τα παιδιά μας. Θέλουμε η όποια μορφή ανάπτυξης να διέπεται από σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Κρατάμε ένα μήνυμα από τον κάθε τιμώμενο φορέα :
Gaia Research Institute : τα δελφίνια του Κορινθιακού κόλπου είναι ένας
πληθυσμός 1000 περίπου ατόμων, τα οποία αν δεν έχουν αυξηθεί, τουλάχιστον δεν έχουν μειωθεί παρόλη την επιβάρυνση που έχει δεχτεί το θαλάσσιο περιβάλλον ειδικά με τη γενοκτονία που συντελείται από τις τράτες που σαρώνουν μεγάλα αλλά και μικρά ψάρια , μειώνοντας τη δυνατότητα των ειδών για αναπαραγωγή.
Νατάσσα Ρωμανού (προσπαθώντας να μεταφέρω αυτά που άκουσα από την ομιλία της , όπως εγώ τα κατανόησα): η κλιματική αλλαγή είναι προ των πυλών και αυτό το βλέπουμε πλέον και στη χώρα μας με τα έντονα καιρικά φαινόμενα, τα οποία θα αυξάνονται, όσο δεν κάνουμε κάτι για αυτό. Η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη είναι γεγονός και οι επιστήμονες ήδη έχουν χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου στις κυβερνήσεις ειδικά των μεγάλων χωρών. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα βέβαια ποτέ δεν θα αφήσουν να διαφανεί η σοβαρότητα του θέματος, ούτε βέβαια και οι ευθύνες τους πάνω σε αυτό. Το κέρδος των λίγων και η αδιαφορία των πολλών καθώς και η πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε θα είναι πάντα η τροχοπέδη σε μια άλλη ποιότητα ζωής για όλους μας. Η
παιδεία και ελπίδα στους νέους ανθρώπους αλλά κυρίως η αλλαγή της νοοτροπίας του καθενός μας, είναι τα λιγοστά μας όπλα σε κάτι όμως, πολύ σημαντικό για να αγωνιστούμε.
Θεοδώρα Φιλάνδρα – Εθελοντές αυτοδύτες Λουτρακίου : Τα πλαστικά έρχονται στο τραπέζι μας και μας δηλητηριάζουν, διασπώνται σε σκόνη και αφού καταναλωθούν από τους θαλάσσιους οργανισμούς καταλήγουν στο δικό μας στομάχι. Οι Εθελοντές αυτοδύτες έχουν ανασύρει από τον βυθό κάθε είδους σκουπίδι που εμείς έχουμε πετάξει, ακόμα και κινητήρες αυτοκινήτων.

Στο τέλος της εκδήλωσης τιμήσαμε τους καλεσμένους μας με την απονομή
πλακετών, κάνοντας το ελάχιστο που μπορούσαμε για την προσφορά τους. Το ζητούμενο παραμένει στο πότε θα καταλάβουμε συνολικά πόσο σημαντική είναι η ευθύνη του καθενός μας και ότι είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε στο ‘’εμείς’’ και όχι στο ‘’εγώ’’.

Είναι απαραίτητο να ενώσουμε δυνάμεις και να ασχοληθούμε σοβαρά, πολίτες και τοπική αυτοδιοίκηση, με πρωτοβουλίες σε ότι αφορά την ποιότητα ζωής, στο περιβάλλον μας. Βασική προϋπόθεση είναι η ενημέρωσή, η εκπαίδευση και η αλλαγή της νοοτροπίας μας.

Η πρότασή μας είναι η σύσταση μιας υπερπαραταξιακής επιτροπής περιβάλλοντος όπου θα συμμετέχουν πολίτες με σκοπό την αξιολόγηση και εφαρμογή πρακτικών ανάπτυξης φιλικών προς το περιβάλλον.
Για παράδειγμα κάποιες πρακτικές :
 Δημιουργία τράπεζας σπόρων
 Προώθηση της βιοκαλλιέργειας
 Συμβουλευτική πρακτικών καλλιέργειας φιλικής προς το περιβάλλον –
περιορισμός φυτοφαρμάκων
 Ενημέρωση πολιτών και επαγγελματικών ομάδων
 Ενεργειακή συνεργασία. Διάθεση αγροτικών απορριμμάτων για παραγωγή ενέργειας και καυσίμων
 Ενεργειακή αυτονόμηση Δημοτικών κτιρίων με χρήση ΑΠΕ

Προτείνουμε λοιπόν την τοπικοποίηση έναντι της παγκοσμιοποίησης. Την
ενεργοποίηση του μικρότερου κυττάρου, του δήμου, σε πρακτικές και μεθόδους ανάπτυξης, με κέντρο τους πολίτες και όχι το κέρδος