Connect with us

Ιστορία

Τα μικρά ΟΧΙ – Μια μικρή ιστορία, μεγάλου θάρρους

Published

11 μήνες ago

on

«Αρχές Απριλίου του 1941, χωμένος μέχρι τη μέση στο χιόνι διαγνώστηκα παγόπληκτος. Μεταφέρθηκα με κρυοπαγήματα από το Μάλι Σπαντάριτ στο ορεινό χειρουργείο στο Λεσκοβίκι. Ψηνόμουν στο πυρετό. Οι γιατροί εκτός από γάγγραινα υποψιάστηκαν και φυματίωση. Διακομίστηκα ως Γ’ ανάγκης ασθενής στο νοσοκομείο Ιωαννίνων. Φάρμακα ελάχιστα. Μου ‘διναν λάδι από το καντήλι και το ευχέλαιο. Ήμουν 21 χρονών. Μια νοσοκόμα ψιθύρισε ότι τη Μεγάλη Δευτέρα θα μου κόνταιναν το πόδι. Ακρωτηριασμός, δηλαδή. Σάββατο του Λαζάρου 12 Απριλίου άρπαξα κάτι πεταμένα παλιόρουχα και πήδηξα έξω από το θάλαμο. Κρύφτηκα. Το ελληνικό στράτευμα διαλυόταν. Ανήμερα το Πάσχα οι Γερμανοί βομβάρδισαν το νοσοκομείο. Την επομένη μπήκαν στα Γιάννενα. Πήρα κούτσα κούτσα το δρόμο για τη Αθήνα. Είχα μάνα χήρα και τρεις αδελφές ανύπαντρες. Διάβηκα με τα πόδια τη μισή Ελλάδα. Αδύνατος, πεινασμένος, αξύριστος, ψειριασμένος, κουρελής. Το πρήξιμο στο πόδι σα να ΄γιανε σιγά σιγά. Έφτασα σπίτι του πεθαμού. Ανάρρωσα. Το χειμώνα του 42 πέρασα στο ΕΑΜ. ¨Ήμουν με το Σβώλο. Μετά την απελευθέρωση η αστυνομία δεν μου ‘δωσε δίπλωμα οδήγησης. Επειδή απείχα από τις εκλογές του 46. Πείσμωσα και δεν ξανααιτήθηκα. Δεν έπιασα ποτέ τιμόνι. Ξεποδαριάστηκα μια ολόκληρη ζωή» Από ανάρτηση του Δημήτρη Παγαδάκη
Share this…
Related Topics:
Continue Reading




Δημοφιλέστερα

2741076901 | info@mypressnet.gr


Copyright © 2022.Powered by Mindlabz