Connect with us

EDITOR

“Η γυναίκα που μας έσωσε…” Νοέμβρης ’73, Μνήμες Θανάση Πετράκου

Published

2 έτη ago

on

“Αυτή η γυναίκα ήταν ηρωίδα .Μας άνοιξε τη πόρτα και δεν φοβήθηκε. Είμαστε 15 άνθρωποι. Μας έσωσε δυο φορές από τη σύλληψη στις 4.30 τη νύχτα και στις 6 που ήρθε η Αστυνομία να ψάξει . Μας κλείδωσε στο υπνοδωμάτιο της όταν άκουγε να κτυπάει η Αστυνομία τα άλλα διαμερίσματα. Ξυπνούσε το μωράκι της το έπαιρνε αγκαλιά και άνοιγε τη πόρτα για να δουν οι Αστυνομικοί ένα μωρό να κλαίει και να μην μπουν μέσα.
Συγκλονιστική η μαρτυρία που καταθέτει για τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973 ο Θανάσης Πετράκος στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.  Ο περιφερειακός σύμβουλος και πρώην Βουλευτής, φοιτητής τότε, δίνει στην δημοσιότητα γεγονότα που αποτελούν ντοκουμέντα για τα όσα συνέβησαν .
Όταν το τανκς μπήκε στο Πολυτεχνείο τρέξαμε να σωθούμε. Βγήκα από την πόρτα της Στουρναρα. Αφού γλύτωσα εκ θαύματος από μια σφαίρα που πέρασε 1 χιλιοστό από το γόνατο μου μπήκαμε σε μια πολυκατοικία στη Στουρναρα.Λιγα διαμερίσματα άνοιξαν 1 στον δεύτερο και 2 στον τριτο όροφο Είμαστε όμως πολλοί . Είχαμε μείνει 15 παιδιά και ανεβαίναμε τις σκάλες. Στον 4ό δεν άνοιξε κανένα διαμέρισμα . Στον 5ό όροφο ήταν δύο διαμερίσματα το ένα ήταν ιατρείο και το άλλο σπίτι. Για καλή μας τύχη άνοιξε το σπίτι.
Μας ρώτησε η γυναίκα πόσοι είμαστε.Της απάντησε όσους μας βλέπεις. Ο άντρας της φοβόταν. Ή ίδια κάνει μια κίνηση με το χέρι της και μας λέει ελάτε όλοι μέσα Η γυναίκα ήταν κομμώτρια και ο άντρας της ράφτης ο οποίος είχε το ραφειο του στο διαμερισμα.
Απο τους 14 που κρυφτηκαμε στο συγκεκριμένο διαμέρισμα γνώριζα μόνο δυο. Τον Νίκο το Παπαδόπουλο από τη Τρίπολη φοιτητή στους Πολιτικούς Μηχανικούς του ΕΜΠ και τη φίλη και συμφοιτήτρια στο 2ο έτος του Μαθηματικού τη Γιάννα τη Μαραγκού.Η οικογένεια αυτή μας έκρυψε όλη τη νύχτα. Είχαν και ένα μωρό. Αυτή η γυναίκα ήταν ηρωίδα .Μας άνοιξε τη πόρτα και δεν φοβήθηκε καθόλου σε αντίθεση με τον άντρα της . Κάθισε όλη τη νύχτα μαζί μας στο μεγάλο δωμάτιο- ραφεία και στο σαλόνι . Είμαστε 15 άνθρωποι. Μας έσωσε δυο φορές από τη σύλληψη στις 4.30 τη νύχτα και στις 6 που ήρθε η Αστυνομία να ψάξει . Μας κλείδωσε στο υπνοδωμάτιο της όταν άκουγε να κτυπάει η Αστυνομία τα άλλα διαμερίσματα. Ξυπνούσε το μωράκι της το έπαιρνε αγκαλιά και άνοιγε τη πόρτα για να δουν οι Αστυνομικοί ένα μωρό να κλαίει και να μην μπουν μέσα. Επέδειξε τρομερό θάρρος και ψυχραιμία .
Το πρωί γύρω στις 9 έβγαλε τα σκουπίδια και μας έφερε ξυραφάκια για να ξυριστούμε . Ξύρισα τα γένια που είχα και άφησα το μουστάκι και δεν το έχω κόψει από τότε. Είμαστε τυχεροί γιατί στη Στουρναρα είχαν αράξει οι κλούβες της Αστυνομίας .Στο χώρο του Πολυτεχνείου οι Αστυνομικοί έπλεναν τα αίματα. Αρχίσαμε να βγαίνουμε ένας- ένας η δυο –δυο .Μας κάλυπταν οι κλούβες και δεν μας έβλεπαν. Βγήκα τελευταίος με τη Γιάννα . Πήραμε το πρώτο ταξί λίγο πριν φτάσουμε στη Πλατεία Εξαρχείων. Πήγα τη Γιάννα στο σπίτι της στα Πατήσια και με το ίδιο ταξί πήγα στο διαμέρισμα του φίλου και συμφοιτητή του Χριστόφορου του Σκιαδά από το Στρέφι ο οποίος έμενε Ερεσού και Χαρ. Τρικούπη . Δεν μπορούσα να πάω στο σπίτι μου γιατί η πολυκατοικία είχε θυρωρό και εγώ έλειπα από τη Τέταρτη που ξεκίνησε η κατάληψη του Πολυτεχνείου .
Eμενα με τον Ηλία το Σεργουνιώτη στην Κρέσνας 27 στο Πολύγωνο κοντά στη Σχολή Ευελπιδων. Ο Χριστόφορος ήταν πριν συνταξιοδοτηθεί τα τελευταία χρόνια Γενικός Διευθυντής του ΙΚΑ. Είχε βγει από το Πολυτεχνείο στις 3 το μεσημέρι να πάει να κάνει φροντιστήριο σε ένα παιδί και δεν μπόρεσε να μπει πάλι μέσα. Πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου από το σπίτι του Χριστόφορου και τους είπα ότι είμαι καλά . Η ώρα σε λίγο έφτασε 12 το μεσημέρι. Ακούσαμε το ραδιόφωνο να λέει «…Κυρύσωμεν στρατιωτικόν νόμον καθ άπασαν την επικράτειαν… Στρατηγός Δημήτριος Ζαγοριανάκος» .Λέω τότε στο Χριστόφορο «Όλα τελείωσαν… Βάλε μου να φάω και να πάω να κοιμηθώ γιατί είμαι 3 νύχτες άυπνος.». Έπεσα για ύπνο γύρω στις 1 το μεσημέρια του Σαββάτου και ξύπνησα τη Κυριακή το βράδυ στις 8.
Δυστυχώς αυτή την οικογένεια που μας έσωσε αυτή τη θαρραλέα γυναίκα δεν μπορέσαμε να τη βρούμε να την ευχαριστήσουμε διότι την άλλη χρονιά το 1974 στην επέτειο του Πολυτεχνείου όταν πήγαμε με το Νίκο και τη Γιάννα με λουλούδια και γλυκά να τους ευχαριστήσουμε δεν έμεναν πια εκεί. Μας είπε ο θυρωρός ότι δεν άντεχε να μένει άλλο εκεί διότι είχε δει το τανκς να ρίχνει τη πύλη και να μπαίνει μέσα και δεν μπορούσε να το αντέξει. Πήγαν κάπου στα βόρεια αλλά δεν γνώριζε που ακριβώς . Ημέρα που είναι σήμερα εύχομαι να είναι καλά με τον σύζυγο της και το παιδί της .
Αυτή η οικογένεια με έσωσε στην Αθήνα και στη συνέχεια στη Καλαμάτα ο αγαπημένος φίλος και παλιός μου σπιτονοικοκύρης, όταν πήγαινα στη Τρίτη Λυκείου,ο Δημήτρης ο Λεακος ο οποίος δεν με άφησε να πάω στη Κορώνη όταν τη Τρίτη 20 Νοεμβρη έφυγα από την Αθήνα για να πάω στη Κορώνη και πέρασα να τον δω στο εργαστήριο του Θόδωρου του Σινανη που δούλευε τότε…

Related Topics:
Continue Reading




Δημοφιλέστερα

2741076901 | info@mypressnet.gr


Copyright © 2022.Powered by Mindlabz