Εβραϊκοί εποικισμοί στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη – Πώς διώχνουν τους Παλαιστίνιους από τις εστίες τους!

Η αλήθεια είναι πως και στη χώρα μας τα μέσα ενημέρωσης κλείνουν το μάτι στο Ισραήλ, αποφεύγοντας να φωτίσουν την πραγματική κατάσταση στην περιοχή και, κυρίως, πως ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται καταδικασμένος να ζει χωρίς πατρίδα, παρά τις αλλεπάλληλες αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.

Επειδή πολλά ακούμε για τα όσα γίνονται στη Λωρίδα της Γάζας και λίγα γνωρίζουμε, τα «Παιχνίδια Εξουσίας» αναδημοσιεύουν από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ (υπογραφή Δέσποινα) Ορφανάκη) για τους Εβραϊκούς Εποικισμούς στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Οι εβραϊκοί εποικισμοί στην κατεχόμενη παλαιστινιακή Δυτική Οχθη και στα κατεχόμενα (συριακά) Υψίπεδα του Γκολάν άρχισαν να κτίζονται μετά τον πόλεμο των Εξι Ημερών (Ιούνης 1967). Πρόκειται για έναν μηχανισμό που αξιοποιείται έκτοτε, με την ανοχή των ισχυρών συμμάχων του Ισραήλ – παρότι από το Διεθνές Δίκαιο θεωρούνται παράνομοι – για να συνεχίζεται η κλοπή της γης των Παλαιστινίων.

Εως τις αρχές του 2023 οι εβραϊκοί εποικισμοί στη Δυτική Οχθη ήταν 144, 12 εκ των οποίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Πέρα από τους «επίσημους» εποικισμούς που αποτελούν στην ουσία μικρές «πόλεις – κράτη», υπάρχουν πάνω από 110 άλλοι (γνωστοί ως Ma’ahaz ) στη Δυτική Οχθη, που άρχισαν να δημιουργούνται μετά τις συμβιβαστικές «ειρηνευτικές» συμφωνίες του Οσλο το 1993, όταν το Ισραήλ απέκτησε τον πλήρη έλεγχο άνω του 60% της Δυτικής Οχθης.

Μάλιστα, σε αυτήν την κατεχόμενη γη αναγκάζονται να δουλεύουν καθημερινά, μη έχοντας άλλη επιλογή, δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εργάτες. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Συνδιάσκεψης του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 26 Οκτώβρη 2023, η ανεργία στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη είναι πάνω από 13%, η φτώχεια μαστίζει το 40% του πληθυσμού των Παλαιστινίων, με αποτέλεσμα το 22,5% των εργαζομένων να δουλεύει στο Ισραήλ ή στους εποικισμούς, όπου οι μισθοί είναι υψηλότεροι.

Επιπλέον, στη Δυτική Οχθη, οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να βγάλουν οικοδομικές άδειες και μ’ αυτό το πρόσχημα υφίστανται συνεχώς από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις εξώσεις, διωγμούς ή κατεδαφίσεις σπιτιών.

Σύμφωνα με στοιχεία του Institute for Middle East Understanding, υπολογίζεται ότι από το 1967 έως σήμερα, έποικοι και στρατός έχουν καταστρέψει πάνω από 48.000 – 50.000 κατοικίες στα κατεχόμενα εδάφη, με το πρόσχημα ότι κτίστηκαν «χωρίς οικοδομική άδεια», την οποία αρνούνται να δώσουν!

Κατεδαφίσεις γίνονται συχνά και στο πλαίσιο συλλογικής τιμωρίας, σε περίπτωση που κάποιο μέλος οικογένειας Παλαιστινίων πραγματοποιήσει επίθεση – αναίμακτη ή όχι – σε βάρος της κατοχικής δύναμης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1967, το Ισραήλ απαλλοτρίωσε 5.776 εκτάρια παλαιστινιακής γης μόνο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Εως σήμερα έχει κατασχεθεί με διάφορα προσχήματα (π.χ. αρχικά υποτίθεται για τη δημιουργία «εθνικών πάρκων», δημόσιων χώρων αναψυχής κ.λπ.) πάνω από το 35% του εδάφους της κατεχόμενης πόλης για την ανέγερση εποικισμών. Οι Παλαιστίνιοι (Ισραηλινοί Αραβες) κάτοικοι της Ανατ. Ιερουσαλήμ στερούνται ακόμη και το δικαίωμα της μετακίνησής τους (!) στον δυτικό τομέα της πόλης, καθώς θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Απάνθρωπη κατοχή και διωγμοί

Ομως, δεν είναι μόνο οι εποικισμοί που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της παλαιστινιακής κατεχόμενης γης, αλλά και άλλες πράξεις βαρβαρότητας των Εβραίων εποίκων και του ισραηλινού στρατού.

Π.χ. μπορούν να αποφασίσουν ανά πάσα στιγμή την απαλλοτρίωση γης σε ένα ολόκληρο χωριό ή ένα μεγάλο τμήμα του για «στρατιωτικούς λόγους» προκειμένου να γίνουν «πεδία βολής». Απαγορεύουν ή παρεμποδίζουν με κάθε τρόπο ακόμη και την εγκατάσταση υποδομών ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και τηλεπικοινωνιών.

Καταστρέφουν ακόμη και νέους δρόμους που μπορούν να διευκολύνουν τις κινήσεις χωρικών από και προς το κέντρο παρακείμενης πόλης ή από τη μία συνοικία στην άλλη για να πηγαίνουν τα παιδιά τους πιο γρήγορα στο κοντινότερο σχολείο.

Καίνε, κλέβουν σοδειές ή καταστρέφουν ξεριζώνοντας δεκάδες χιλιάδες ελαιόδεντρα (πολλά αιωνόβια) για να εκδικηθούν τους Παλαιστίνιους αγρότες που τα φροντίζουν να αλλοιώσουν τη φύση του εδάφους και να εκμεταλλευτούν τη γη για δικούς τους σκοπούς. Από το 1967 υπολογίζεται ότι οι κατοχικές αρχές και οι έποικοι έχουν ξεριζώσει πάνω από 800.000 ελαιόδεντρα Παλαιστινίων.

Οι ισραηλινές κατοχικές αρχές έχουν επίσης καταστρέψει τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις Παλαιστινίων για να φτιάξουν εποικισμούς, βάσεις του στρατού και το περιβόητο τσιμεντένιο τείχος απαρτχάιντ που έχει φτιαχτεί και κατά περιόδους επεκτείνεται στην κατεχόμενη γη.

Τον Ιούνη του 2016, αποστολή του «Ριζοσπάστη» είχε καταγράψει στη Χεβρώνα της Δυτικής Οχθης την εμπειρία κατακερματισμού της πόλης σε διάφορους τομείς υπό άμεση στρατιωτική παλαιστινιακή διοίκηση. Το παλιό μέρος της πόλης είναι ένα από αυτά που τελούν υπό τον πλήρη έλεγχο του στρατού, δυνάμεις του οποίου είναι ανεπτυγμένες ανά τετράγωνο για να «προστατεύσουν» περίπου 800 Εβραίους εποίκους.

Οι έποικοι μπορούν να κυκλοφορούν όπου θέλουν ασχημονώντας σε βάρος Παλαιστινίων της περιοχής και ξένων δημοσιογράφων ή ξένων αξιωματούχων που επισκέπτονται κατά καιρούς το μέρος με «ξεναγούς» μέλη ή στελέχη ισραηλινών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Το κίνητρο για τη δημιουργία των εποικισμών στη συγκεκριμένη περιοχή παρουσιάστηκε ως δήθεν θρησκευτικό (το Σπήλαιο των Πατριαρχών, τόπος ταφής των Αβραάμ, Ιακώβ, Ισαάκ και «επιστροφή των Ισραηλινών» στο «σπίτι τους» από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης) αλλά ο στόχος είναι να διωχτούν οι Παλαιστίνιοι από τη γη τους.

Το καθεστώς μίσους και στρατιωτικής κατοχής του ιστορικού κέντρου της Χεβρώνας επιβλήθηκε μετά τον Φλεβάρη του 1994, όταν ο Ισραηλινός Μπαρούχ Γκολντστάιν μπήκε στο Σπήλαιο των Πατριαρχών, γαζώνοντας με σφαίρες 29 Παλαιστίνιους την ώρα της προσευχής και τραυματίζοντας άλλους 120.

Αυτή ήταν και η αφορμή για να εφαρμοστεί από τις ισραηλινές κατοχικές αρχές η λεγόμενη «Αρχή του Διαχωρισμού», κατά την οποία οι έποικοι που ζουν στο κέντρο της πόλης, κοντά στο Σπήλαιο των Πατριαρχών, «απολαμβάνουν» πλήρους απομόνωσης από τους Παλαιστίνιους γείτονές τους.

Πώς είναι να ζεις σε κατεχόμενη περιοχή

Σε ό,τι αφορά τη ζωή των Παλαιστινίων δίπλα στους εποίκους, η κατάσταση είναι αφόρητη. Ισραηλινοί στρατιώτες μπαίνουν στις αυλές και στα σπίτια τους οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας θελήσουν, με οποιαδήποτε αφορμή, για «ελέγχους ασφαλείας». Εάν κρίνουν απαραίτητο, τους αναγκάζουν να τα εκκενώσουν για ώρες ή μέρες, εφόσον αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες κάποιων εποίκων…

Εάν το επιθυμήσουν, μπορούν να εισβάλουν στα σπίτια των Παλαιστινίων στις 2 π.μ. για να τους κάνουν …«έλεγχο ταυτότητας» ή μπαινοβγαίνουν ελεύθερα από τα μπαλκόνια και τις ταράτσες τους, στο πλαίσιο νυχτερινής περιπολίας… Ορισμένα βράδια εκτοξεύουν ράβδους φωσφόρου (χημικό φως) μέσα στα σπίτια των Παλαιστινίων, για να τους τρομοκρατήσουν και να τους υπενθυμίσουν ότι μπορούν να μπουν στα σπίτια τους ανά πάσα στιγμή…

Στην αποστολή του «Ριζοσπάστη» είχαμε καταγράψει ότι η βία (σωματική και ψυχολογική) δεν ασκείται μόνο από τους στρατιώτες, αλλά κυρίως από τους εποίκους. Φανατικοί Εβραίοι έποικοι προβαίνουν σε ύβρεις, ταπεινώσεις, σωματικές επιθέσεις σε βάρος των λιγοστών Παλαιστινίων (ακόμη και παιδιών…) που παραμένουν στον τομέα Η2, ζώντας σε σπίτια – κλουβιά με συρματοπλέγματα, σφραγισμένες πόρτες και ευφάνταστους δρόμους διαφυγής ή εξόδου προς τον ελεύθερο τομέα της πόλης.

Ειδικά μετά τις 7 Οκτώβρη, οι επιθέσεις των Εβραίων εποίκων σε βάρος Παλαιστινίων της Δυτικής Οχθης είναι καθημερινές. Σύμφωνα με στοιχεία της Παλαιστινιακής Αρχής, μόνο τις τελευταίες 20 μέρες έχουν σκοτωθεί πάνω από 107 Παλαιστίνιοι (ανάμεσά τους 30 παιδάκια ή έφηβοι) και έχουν συλληφθεί πάνω από 1.300, με διάφορες προφάσεις ή για «προληπτικούς» λόγους.

Από την αρχή του 2023 οι Παλαιστίνιοι που έχουν χάσει τη ζωή τους από επιθέσεις εποίκων ή εισβολές του στρατού στις πόλεις και στα χωριά τους στη Δυτική Οχθη υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τους 313. Πρόκειται για αριθμό που γιγαντώνεται μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο, ανεξαρτήτως του πολιτικού προσήμου της εκάστοτε ισραηλινής κυβέρνησης.

Κι αυτό γιατί η σφαγή ή ο διωγμός των Παλαιστινίων στη Δυτική Οχθη είναι υπόθεση «καθημερινή», που περνά στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων. Λίγα ΜΜΕ αναδεικνύουν την καθημερινή Οδύσσεια των Παλαιστινίων στη Δυτική Οχθη, καταγράφοντας το ξερίζωμα ελαιόδεντρων, τις κατεδαφίσεις σπιτιών και σχολείων, τον πολύωρο αποκλεισμό χωριών ή τις εισβολές του στρατού σε πόλεις.